Innowacja pedagogiczna

Innowacje 2020/2021

W tym roku szkolnym uczniowie klasy IV realizują podczas zajęć języka polskiego innowację pedagogiczną pod tytułem Lekturownik – niezbędnik ucznia.

Innowacja ta polega na stworzeniu zeszytu lekturowego do każdej omawianej na lekcjach j. polskiego lektury. Dzięki temu uczeń będzie miał  posegregowane notatki do każdej lektury. W każdej chwili może sięgnąć po dany zeszyt lekturowy i przypomnieć sobie najważniejsze informacje. Lekturownik to doskonały sposób na powtórki przed egzaminem ósmoklasisty. Uczy systematyczności. Uczniowie zgromadzą przygotowane pod nadzorem nauczyciela notatki o autorze lektury, czasie powstania, gatunku i rodzaju utworu literackiego, uzupełniają przygotowane przez nauczyciela karty pracy.  Będą mogli, dzięki swojej kreatywności i zdobytej wiedzy, tworzyć notatki wizualne i tradycyjne, zdobywać nowe informacje o dziele literackim, dzielić się wrażeniami po lekturze, systematyzować zdobytą wiedzę.

Już w październiku na warsztat wzięliśmy „Akademię pana Kleksa”. Podczas zajęć uczniowie przygotowywali różnorodne notatki – krzyżówki, rebusy oraz ilustracje do książki.

Brali też udział w zajęciach pt. Jesteśmy uczniami akademii, podczas których odbywały się zajęcia kleksografii, przędzenia liter, a także warsztaty w rupieciarni.

Na zakończenie cyklu zajęć związanych z lekturą uczniowie samodzielnie wykonali lapbooki, wykorzystując zgromadzone materiały, ilustracje oraz własne notatki. Wszystkie prace cechowała duża staranność i kreatywność oraz ogromne zaangażowanie uczniów.

/Monika Ślużyńska – Kowalewska/

Wspólna praca uczniów na temat „Akademii pana Kleksa”.
Notatki uczniów w lekturownikach.
Portret pana Kleksa.
Lapbook przygotowany przez uczennicę klasy IV na temat „Akademii pana Kleksa”.

W II semestrze roku szkolnego 2020/2021 klasa II Szkoły Podstawowej w Nowince kontynuowała swoją przygodę z czytaniem realizując innowację pedagogiczną ,,Czytam z klasą lekturki spod chmurki”. Wykonaliśmy zadania z modułu II i modułu III, część zdalnie, a część w szkole. W module II czytaliśmy i bawiliśmy się z lekturą ,,Zaczarowana zagroda” Aliny i Czesława Centkiewiczów, a w module III pracowaliśmy wokół lektury ,,Afryka Kazika” Łukasza Wierzbickiego. Otrzymaliśmy potwierdzenie realizacji każdego modułu, a po wykonaniu wszystkich działań – certyfikat końcowy dla klasy, nauczyciela oraz dyplom dla każdego ucznia dokumentujący nasz udział w międzynarodowym, ekologicznym projekcie edukacyjnym ,,Czytam z klasą lekturki spod chmurki” objętym honorowym patronatem Ministra Edukacji Narodowej. Dzieci bardzo chętnie uczyły się i bawiły wykonując zadania realizowanej innowacji oraz podejmując własne działania na rzecz ochrony naszej planety. Oto fotorelacje z części tych działań: modułu II (prezentacja) i modułu III (prezentacja). Elżbieta Krajewska

„Z mitologią za pan brat” to tytuł kolejnego udanego przedsięwzięcia, mającego na celu przybliżenie uczniom mitycznych postaci, ich cech i otoczenia. Podjęli się tej pracy uczniowie klasy VI b w ramach lekcji języka polskiego. Praca zdalna wpłynęła nie tylko na całe nasze życie, ale również na sposób prowadzenia  i podsumowywania lekcji. Jednocześnie dała pole do wykorzystywania metod, z których wcześniej rzadko korzystaliśmy lub robiliśmy to w inny sposób. Obecnie stało się ważne nie tylko to, czy uczniowie zapamiętają wiadomości z lekcji, ale również to, czy potrafią wykorzystać wszystkie zdobyte do tej pory wiadomości i umiejętności, czy potrafią czerpać  z dostępnych źródeł, a przy tym dobrze się bawić i utrwalać wiedzę. Myślę, że wszystkiego tego typu działania mają ogromny sens nie tylko dla samych wykonawców, ale też dla ich kolegów i koleżanek, którzy mogą przyglądać się wytworom pracy ich rówieśników. A jest co podziwiać.
(Renata Zielińska-Fiedorow)

Lekturowe pudełko

Pudełko po butach i różne przedmioty to podstawa tej metody. Haczyk tkwi w tym, by tak je dobrać , a właściwie tak o nich opowiedzieć, by wiązały się z lekturą. Pobudza to kreatywność, a jednocześnie utrwala wiedzę.  Tym razem uczniowie mierzyli się z lekturą A. Mickiewicza „Dziady” cz.II. Podstawowym zadaniem uczniów było oczywiście zgromadzenie przedmiotów, które kojarzą im się z tekstem, ale jednocześnie zaprezentowanie swoich zbiorów w formie filmu z krótką prezentacją. Jak widać na poniższych fotografiach wyobraźnia nie zna granic.  Większość pudełek przypomina scenografię, wśród której można by odegrać przedstawienie. Pośród przedmiotów znalazły się klocki LEGO, które najczęściej symbolizowały zgromadzonych na Dziadach wieśniaków. Pojawiło się również origami, tu w postaci ptaków towarzyszących Widmu Złego Pana. Elementem, który się powtarzał, jest także krzyż (akcja rozgrywa się w opuszczonej kaplicy), wianek, który przypomina pasterkę Zosię i ziarna gorczycy, ofiarowane aniołkom-Józiowi i Rózi. Oczywiście sposób wykonania jest rzeczą indywidualną, ale jak widać wyobraźnia moich uczniów jest niezmierzona. (RZF)

Za nami pierwsze półrocze. Mimo odmiennych metod nauczania, które musieliśmy pokonać poprzez zdalne nauczanie, nie tracimy zapału i kontynuujemy działania wyznaczone na początku roku.  Tym razem na warsztat wzięliśmy wiersz Danuty Wawiłow „ Lato” i utwór Antonio Vivaldiego pod tym samym tytułem.  Ktoś mógłby powiedzieć, że wiersz i kompozycja są zbyt odległe, by je połączyć w całość. Moim uczniom się jednak udało i stworzyli piękne prace plastyczne. Drobnym utrudnieniem, które wprowadziłam, było wykorzystanie różnych materiałów.  Ocenę zostawiam Wam. (RZF)

W grudniu klasa II zakończyła I Moduł Międzynarodowego Projektu Edukacyjnego ,,Czytam z klasą lekturki spod chmurki”, realizowanego w szkole jako innowacja pedagogiczna. Uczniowie wybrali do opracowania książkę ,,Drzewo do samego nieba” Marii Terlikowskiej i samodzielnie ją przeczytali. Wykonali zadania przewidziane w I Module projektu. Wykonanie tych zadań dało dzieciom wiele radości i satysfakcji. Uwieńczeniem ich pracy jest potwierdzenie realizacji modułu I ,,Mała chmurka w krainie drzew”. Oto fotorelacja z naszych działań: prezentacja i potwierdzenie. (Elżbieta Krajewska)

W roku szkolnym 2020/2021 uczniowie klasy II, podobnie jak w roku ubiegłym, kontynuują swoją przygodę z czytaniem. Dzieci pod kierunkiem wychowawczyni przystąpiły do realizacji innowacji pedagogicznej o charakterze międzynarodowym ,,CZYTAM Z KLASĄ lekturki spod chmurki”. Poprzez czytanie lektur, dzieci zgłębią wiedzę na temat globalnego ocieplenia i jego wpływu na naszą planetę.  Postacią przewodnią po projekcie jest mała chmurka Tosia, która ukaże dzieciom nurtujące ją problemy, związane z zanieczyszczeniem środowiska oraz zachęci uczniów do rozwiązania bardzo ważnych problemów natury ekologicznej. Wszystko będzie spójne z czytaną lekturą i bezpośrednio związane z porą roku (jesień, zima, wiosna).  Projekt jest zgodny z podstawowymi kierunkami realizacji polityki oświatowej państwa w roku szkolnym 2020/2021 i objęta jest honorowym patronatem Ministra Edukacji Narodowej. Udział w projekcie jest wspaniałą okazją do rozwijania kompetencji kluczowych u uczniów. Zobaczyć nas i uzyskać więcej informacji na temat realizowanej innowacji można także na stronie:https://www.facebook.com/groups/766150120858048/permalink/823939391745787. Zapraszamy do polubienia nas na facebooku. (Elżbieta Krajewska)

Innowacja pedagogiczna w klasach VII  „Czarodzieje wyobraźni, czyli jak poznać lekturę w przystępny sposób” ruszyła pełna parą. W klasie VII A zaczęliśmy od tworzenia sketchnotek na podstawie tekstu Juliusza Słowackiego „Balladyna”. Uczniowie pracowali w grupach, a ich zadanie polegało na stworzeniu rysunkowej notatki na podstawie tekstu. Tego typu praca ma za zadanie nie tylko przypomnienie i utrwalenie lektury, ale również pobudzenie kreatywności jej twórców. Uczy również doboru treści do formy. Nie trzeba pięknie rysować, bo nie na tym to polega. Często wystarczy pomysł i kilka charakterystycznych elementów, by oddać szczegóły i utrwalić treść. Po zakończeniu prac, nastąpiła ich prezentacja, będąca
przedsmakiem wystąpienia, które jeszcze przed uczniami, ale praktyka przecież czyni mistrza. Dziękuję moim uczniom za ich wiarę we własne siły, a ze swojej strony mogę zapewnić, że będzie jeszcze ciekawiej. (Renata Zielińska-Fiedorow)

Omawianie lektury nie zawsze musi być nudne. Przekonali się o tym uczniowie klasy VII B.  Kiedy poprosiłam ich o przyniesienie klocków Lego, wzbudziłam w nich wielkie zdziwienie. Język polski i klocki. A jednak… Metoda zastosowana na zajęciach nosi nazwę LEGO-LOGOS. Została wymyślona i opracowana przez filozofa i wykładowcę akademickiego Jarosława Marka Spychałę i może zostać zastosowana na różnego rodzaju zajęciach. Nam była potrzebna do omówienia tematu dotyczącego przyjaźni i miłości w „Małym Księciu”. Temat został ujęty w różny sposób przez różne grupy. Jedni oddali za pomocą klocków realizm sytuacji, przedmioty i osoby, inni podeszli do tego bardziej metaforycznie. Jedno jest pewne, lekcje przyniosły wiele radości, ale tez pokazały kreatywność uczniów, uczyły czytania ze zrozumieniem, dyskutowania, słuchania innych.
Rozwijały wnioskowanie i logiczne myślenie. (Renata Zielińska-Fiedorow)

Rozwijamy się coraz bardziej. Dziś uczniowie klasy VII A przedstawili swoje lapbooki i leporello wykonane na podstawie dramatu J. Słowackiego „Balladyna”. Dzięki pracy mogli utrwalić znajomość tekstu, ale również wykazać się kreatywnością. Style i techniki były różne. Dominowały jednak wspólne motywy- dzban malin, sztylet, piętno. Okazało się, że pomysłowość niektórych uczniów przerosła najśmielsze oczekiwania. Oprócz ocen, które otrzymały osoby wszystkie osoby, klasa wybrała najlepsze prace, które zostały dodatkowo ocenione. (Renata Zielińska-Fiedorow) 

Praca domowa nie musi być nudna. Wystarczy odrobina kreatywności i można połączyć przyjemne z pożytecznym. Julia, uczennica klasy VII b, właśnie w taki sposób wykonała zadanie domowe z języka angielskiego. Zbudowała z klocówLego  szczegółową kopię swojego pokój i napisała dość dobry opis tego pomieszczenia. Good job! (JK)

Pracując już kilka lat z dziećmi i młodzieżą, zauważyłam narastający brak zainteresowania czytaniem, nie tylko lektur szkolnych, ale jakichkolwiek książek. Niestety uczniowie wolą spędzać czas przed ekranem komputera lub telefonu, niż w towarzystwie książek. Wpływa to negatywnie na wiele aspektów życia dzieci, a także na ich ogólny rozwój poznawczy i emocjonalny. Oprócz tego, że mają bardzo ubogie słownictwo, trudno jest im napisać dłuższy tekst. Nie potrafią opowiadać, porozumiewać się ze sobą, szybko się zniechęcają i nudzą. Niestety przekłada się to też na osiągane w szkole wyniki i egzaminy zewnętrzne. Aby zmobilizować swoich uczniów do czytania postanowiłam na lekcjach częściej wykorzystywać metody aktywne. Zwłaszcza podczas omawiania lektur szkolnych, tak, aby zaciekawić i zainteresować uczniów, zmotywować ich do czytania. Zauważyłam też, że tradycyjne metody, które pamiętam z własnej edukacji przestają być atrakcyjne dla współczesnego ucznia i nie spełniają swej roli. Dlatego postanowiłam poszukać innej drogi, innych metod, aby osiągną zamierzone cele. Już w zeszłym roku podjęłam próby wprowadzania nowatorskich metod, podczas opracowywania lektur. Wypadło to bardzo dobrze, a uczniowie byli zainteresowani, pracowali chętnie i byli w swych działaniach bardzo kreatywni. Myślę, że dzięki temu zapamiętali znacznie więcej. Nauka stała się zabawą, a nie przykrym obowiązkiem. W tym roku szkolnym w klasach V i VI a wprowadziłam innowację pedagogiczną pt. Lapbook – mój sposób na lekturę. Celem tych zajęć jest wykorzystanie nowatorskich metod pracy. Uczniowie już podjęli działania w tym kierunku i przygotowali swoje prace z „Zemsty” i z „Pana Tadeusza”. Wykazali się  dużą pomysłowością i kreatywnością, a przy okazji utrwalili wiadomości z lektury. Uczniowie klas młodszych przygotowali pudełka lekturowe do powieści „Mikołajek”. Celem tej metody jest przygotowanie przestrzeni,  w której umieszczamy elementy związane z czytanym tekstem. Obie metody są bardzo interesujące dla uczniów, sprawiają, że uczą się przez zabawę, a o to przecież chodzi, aby nauka stała się przyjemna.(Monika Ślużyńska – Kowalewska)

W związku z obchodzonym w naszej szkole Dniem Kobiet i Dniem Wiosny uczniowie klasy Ib – uczestnicy innowacji pedagogicznej, postanowili opisać ten dzień ze swojego punktu widzenia. Jedni prowadzili zajęcia i wcielili się w rolę nauczycieli, inni w związku z tym byli uczniami, którzy korzystali z tych zajęć, jeszcze inni brali udział w pokazie mody i tak dalej… Można tu wymieniać jeszcze długo.  Poniżej przedstawiam kilka najciekawszych prac pisemnych naszych uczniów.

 8 marca bieżącego roku dokładnie w Międzynarodowy Dzień Kobiet w ZS w Nowince odbyły się uroczystości z tym związane oraz powitanie wiosny. Na dwóch pierwszych lekcjach wybrani uczniowie zastępowali nauczycieli. Nowi „nauczyciele” przyznali, że nie jest to łatwa praca. Następnie na sali gimnastycznej powitała nas pani dyrektor, która zapowiedziała scenkę kabaretową na przystanku autobusowym. Spotkały się tam dwie panie – Zocha – kobieta ze wsi i Natalia – dama z miasta. Dyskutowały one nad różnicami życia w bardzo odmiennych środowiskach, jakimi są miasto i wieś. Następnie harcerki i nie tylko w przeciwsłonecznych okularach i czarno – białych strojach zaprezentowały choreografię tańca, przygotowanego specjalnie na tę okazję. Prowadzący ogłosili pokaz mody wiosennej dla klas 0 – III. Po krótkiej przerwie wróciliśmy na halę podziwiać piękne, zgrabne, współczesne panie. Każda z nich bardzo dobrze zaprezentowała swe wdzięki przed jury. Później już tylko niecierpliwie czekaliśmy na ogłoszenie wyników. Wreszcie nastąpił ten moment, dwie panie, zresztą opiekunki samorządu wręczyły dyplomy wraz z drobnymi upominkami. W między czasie prowadzący zorganizowali konkurs muzyczny „Jaka to melodia”? Brali w nim udział uczniowie ze szkoły podstawowej i z gimnazjum. Na zakończenie tego spotkania wystąpiła gwiazda wielkiego formatu – Margaret. Uczniowie złożyli paniom życzenia i wręczyli wiosenne tulipany, a pani dyrektor podziękowała za zorganizowanie tej uroczystości. Ten dzień pokazał wszystkim, że rola kobiety nie jest wcale taka barwna, jak nam się wydaje i nieraz wymaga wielu poświęceń.

(Aneta Sokołowska – klasa IB)

____

Dnia 8 marca w naszej szkole obchodzono Dzień Kobiet i wspaniały Dzień Wiosny. Z samego rana uczniowie zamienili się rolami z nauczycielami i prowadzili lekcje w różnych klasach. Następnym wydarzeniem było przywitanie przez panią dyrektor. Po jakimś czasie odbyła się scenka z kabaretu pt. „Na stacji”. Uczennice z klas I, II i III gimnazjum przebrały się i wystąpiły w „czarno – białym” tańcu. Było bardzo wesoło.  Następnie uczniowie z klas 0 – III przebrali się za wiosenki, zaś z klas IV – VI i gimnazjum – za kobiety współczesne. Każdy dostał jakiś upominek. W konkursie „Jaka to melodia?” uczestniczyli: Olga Giczewska, Małgorzata Wasilewska, Piotr Słowikowski i Kamil Korenkiewicz. Gościem specjalnym była Margaret, za którą przebrał się Mateusz Strękowski z klasy Ia gimnazjum. Na koniec uczniowie składali życzenia i podziękowania oraz wręczali piękne kwiaty dla pań nauczycielek. Moim zdaniem, to był super dzień, który chętnie bym powtórzyła.

 (Julia Ciszewska – klasa IB)

____

„Matematyka”

8 marca 2016 roku w sali klasy IB gimnazjum odbyła się lekcja matematyki, prowadzona przez Mateusza Tomaszewskiego – czyli mnie. Po zajęciach koledzy chcieli bardzo wiedzieć, co czułem prowadząc zajęcia. A więc przede wszystkim nie mogłem opanować stresu, ale lekcja udała się w 100%. Ale niestety nie wszystko poszło tak, jak planowałem, ponieważ niektóre osoby, których nazwisk nie wymienię, przeszkadzały mi. Lekcja skończyła się nadzwyczaj szybko. Było dużo zabawy i śmiechu, ale lekcja zostanie w głowach, mam nadzieję, nas wszystkich. Chciałbym, żeby było więcej takich lekcji, które prowadzą uczniowie.

 (Mateusz Tomaszewski – klasa IB)

____

Dnia 8 marca odbył się Dzień Samorządności, czyli uczniowie uczyli swoich szkolnych kolegów. Ja wraz z Julką Straszyńską prowadziłyśmy lekcję w I klasie szkoły podstawowej. Według mnie, mogło być gorzej. Starałyśmy się, aby dzieciaki nie tylko czegoś się dowiedziały, ale też dobrze się bawiły. Biorąc pod uwagę fakt, że nie lubię dzieci, to jednak Julka była tą bardziej spiętą. Rozluźniłam się dopiero wtedy, gdy przypomniałam sobie, że ja też kiedyś taka byłam. Język polski poprowadziłyśmy w miłej atmosferze. Dzieciaki wydawały się zainteresowane lekcją z nami. Julka sprawdzała obecność oraz robiła ćwiczenia z czytania i pisania. Ja zaś robiłam ćwiczenia ustne, zadawałam pytania dotyczące tematu i nie tylko. Na drugiej lekcji – religii – dałyśmy dzieciom kolorowanki, a potem pokazałyśmy im kilka zabaw. Na koniec lekcji podziękowałyśmy paniom i dzieciom za wspólnie spędzony czas i udałyśmy się do klas.  Jak na początku wspomniałam, mogło być gorzej. Ale pomimo tego, że nie przepadam za dziećmi, było to ciekawe doświadczenie. Ucząc dzieciaki, sama nauczyłam się ciekawych rzeczy oraz poczułam, jak ciężką pracę wykonują nauczyciele.

 (Wiktoria Borkowska – klasa IB)

____

Dnia 8 marca 2016 roku odbył się Dzień Kobiet połączony z Dniem Samorządności. Ja wraz z Izą Strękowską poszłyśmy uczyć klasę II szkoły podstawowej. Zaraz po dzwonku na pierwszą lekcję zeszłyśmy na dół do klasy. Zaczęło się od sprawdzenia obecności i zaznaczenia w dzienniku osób nieobecnych. Po tym zaczęłyśmy edukację polonistyczną. Dzieci najpierw same przeczytały głośno tekst z podręcznika, a później w ćwiczeniach i zabrały się do wykonania ćwiczeń. Zostało nam jeszcze trochę czasu na lekcji, wiec włączyłyśmy dzieciom piosenkę o myciu zębów, a później o witaminach. Po przerwie zaczęłyśmy edukację matematyczną. Dzieci zapoznały się z tekstem, który wyjaśniał, w jaki sposób wykonywać obliczenia. Następnie zabrały się za wykonywanie ćwiczeń. Kilka osób rozwiązywało zadania na tablicy, uczniowie oczywiści zgłaszali się sami. Kilkanaście minut przed końcem lekcji wyszłam, aby przynieść dzieciom herbatę z kuchni. Zaniosłam dzbanki i wróciłam poobserwować klasę. Po dzwonku wraz z Izą zabrałyśmy swoje rzeczy i ruszyłyśmy w stronę klasy.  Uczenie młodszych klas było dla mnie bardzo fajnym doświadczeniem i mogłabym to powtórzyć, ponieważ klasa była zgrana i bardzo dobrze pracowała. Wiele osób było bardzo zaangażowanych i aktywnych na lekcji.

 (Justyna Citkowska – klasa IB)

____

Dnia 8 marca wstałem rano, a że byłem chory, to nie musiałem iść do szkoły, więc przygotowałem dla siostry śniadanie. Następnie umyłem naczynia i zrobiłem  śniadanie dla siebie. Miałem trochę wolnego czasu, więc zacząłem nadrabiać zaległości związane ze szkołą. Później wspólnie z tatą zrobiliśmy obiad, mama była zachwycona. Wieczorem oglądaliśmy wspólnie telewizję, a na koniec wręczyliśmy mamie i siostrze czekoladki z okazji Dnia Kobiet.

 (Mateusz Haraburda – klasa IB)

 Literackie spotkanie z muzyką

Podczas jednych z zajęć innowacji pedagogicznej uczniowie klasy I b tworzyli opowiadania w oparciu o przygotowane wcześniej plany wydarzeń. Nie był to standardowy materiał, ponieważ uczniowie pracowali na bazie teledysku muzycznego piosenki „Little Talks” znanej grupy Of Monster and Men. Praca bardzo spodobała sie uczniom, bo niby ta sama forma wypowiedzi, ale w niecodziennej odsłonie. Poniżej, jako opiekun grupy innowacji, przedstawiam najlepsze i najciekawsze prace uczniów. Zajrzyjcie na link strony i porównajcie materiał z pracami młodzieży. (MŚK)

„ To magia!”

Działo się to w przedziwnej, smutnej krainie. Wszystko wokół było czarno – białe i złe. Jednymi z jej  „normalnych” mieszkańców było pięciu mężczyzn podróżujących w latającym domu.

Podczas jednej ze swoich wypraw, bohaterowie spostrzegli spadający meteoryt. Gdy uderzył w ziemię, mężczyźni postanowili przyjrzeć się mu z bliska. Kiedy skorupa skały pękła, ujrzeli kobietę. Była ona inna, niż wszystko wokół. Dziewczyna miała twarz koloru niebieskiego, złotego i czerwonego. Jej włosy były specyficznie uczesane i obwieszone złotymi ozdobami. Szata lśniła paletą barw, jaśniała i pobłyskiwała kolorami. Ona jedyna była barwna. Kolorowa bohaterka jednak  była smutna. Po tajemniczym spotkaniu, dziewczyna postanowiła dołączyć do grupy. Razem przeżyli wiele przygód. Zaskakujące było to, że kobieta miała magiczne zdolności. Kiedy wędrowali po niebie na lodowej górze – krze, zauważyli kolorowy horyzont, światła i złote ptaki.

Gdy zbliżyli się, zauważyli wielkiego, kolorowego stwora. Potwór posiadał rogi i miał kolory, dokładnie takie same jak szata kobiety. Gdy go zobaczyła, na jej twarzy pojawił się uśmiech. Dziewczyna dołączyła do dziwnego potwora, nie ukrywała, że wreszcie była szczęśliwa.

(autorki: Justyna Citkowska, Wiktoria Borkowska)

„Wędrówka pięciu nieznajomych”

Na początku pięciu mężczyzn odbywa wyprawę statkiem na nieodkryty ląd. Schodząc na nową ziemię , dostrzegli spadającą z dużej wysokości ognistą kulę ognia. Zaciekawieni szybko pobiegli zobaczyć obiekt. Nagle meteoryt eksplodował. Przed oczami mężczyzn ukazała się kolorowa postać. Była to kobieta ubrana w długą, kolorową suknię z piór. W okolicach oczu widnieje tęczowy makijaż. Usta, podobnie jak okolice oczu, są złote. Fryzura postaci to dwa kucyki, w których można dostrzec różne magiczne przedmioty. Wróżka podejmuje się wyprawy z mężczyznami. Podczas podróży atakuje ich ogromny, dwugłowy ptak, który ponosi klęskę w walce z czarodziejką. Jeden z mężczyzn zarzuca linę na skałę. Następnie wędrowcy przedostają się na drugą stronę krainy. Po chwili na ich drodze staję wielki, złośliwy potwór, który chce pożreć wędrowców. Jednak nie ma on szans w starciu z wróżką. Nieco później, po kilku godzinach wędrówki mężczyźni wpadają pod lód. Jednego z nich porywa zła ośmiornica. W ostatniej chwili z opałów ratuje go kobieta. W pewnym momencie unoszą się w przestworza na magicznej skale. Wszyscy znajdują się w obłokach. Przed ich majestatem ukazuje się król magów. Wróżka bardzo się cieszy z jego widoku. I tak skończyła się ta przygoda. Ciekawe, dlaczego tylko dwie postacie są barwne?

(autorki: Klaudia Biernacka, Aneta Sokołowska)

„Podróż w poszukiwaniu szczęścia”

Działo się to w tajemniczym miejscu, gdzie wszystko było szaro – białe. W podróży bierze udział pięciu bohaterów, którzy lecą sterowcem w poszukiwaniu szczęścia.

Lecieli tym dziwnym podniebnym statkiem, gdy nagle w oddali zobaczyli spadający kamień, z którego wyłoniła się tajemnicza postać. Okazała się nią wróżka. Gdy lecieli dalej razem, nagle zaatakował ich ptak o trzech głowach, który przebił szponami balon. Zaczęli spadać , a wróżka tajemniczym strzałem z ust sprawiła, że potwór zniknął. Nieco później na ich drodze stanął ogromny stwór podobny do bizona. Wróżka i tym razem ich nie zawiodła i sprawiła, że potwór zniknął. Gdy wędrowali razem przez zamarznięte jezioro, lód pod nimi popękał i wpadli do wody, gdzie czyhał na nich potwór podobny do ośmiornicy. Tajemnicza osoba sprawiła, że potwór zniknął. W ostatniej chwili wydostali się z wody na krę, która po chwili zaczęła lecieć ku niebu, wyżej niż chmury. W pewnej chwili, lecąc, zauważyli złote orły, które podążały w określone miejsce. Załoga postanowiła polecieć za nimi. Pod koniec ich podróży zauważyli potwora, który był połączeniem wszystkich dotychczasowych istot. Miał skrzydła, rogi baranie oraz łeb bizona.

Ta przygoda zakończyła się bardzo pięknym uśmiechem wróżki, który był jedyną ładną i wesołą chwilą w całej historii.

(autorzy: Mateusz Haraburda, Mateusz Tomaszewski)

Wywiad z aktorami Teatru Młodego Pokolenia

 Rozmowę  z aktorami przeprowadzili : Aneta Sokołowska, Justyna Citkowska, Julia Ciszewska, Julia Straszyńska, Adam Wasilewski, Mateusz Tomaszewski – uczniowie klasy IB. Grupa innowacji pedagogicznej opracowała zestaw pytań.

 U: Jaka rola była dla Państwa najciekawsza i czy chcieliby Państwo zagrać ją jeszcze raz?

 A: Najbardziej podobała mi się obecna rola Kleanta. Syna, który przeciwstawia się ojcu.

 A: Podobała mi się rola Frozyny, swatki, dlatego że była bardzo śmieszną postacią.

U : Jak Państwo zaczynali swoją karierę aktorską?

 A : Zaczynaliśmy już od liceum, a potem w szkołach aktorskich w Białymstoku.

  U : Kim dla Państwa jest publiczność?

 A : Publiczność odgrywa dla nas bardzo ważną rolę, bez niej nie byłoby gry. To dla niej się przygotowujemy i gramy.

  U : Czy chcieliby Państwo pracować w innym zawodzie? Jeśli tak to gdzie i dlaczego?

 A : Gdy byłem mały to chciałem być sportowcem, ale teraz myślę, że dokonałem właściwego wyboru.

 A : Chciałabym pracować w operze lub teatrze, do którego ludzie by przychodzili. A ja nie musiałabym jeździć i szukać swojego widza.

  U : Czy podoba się Państwu praca aktora i dlaczego?

 A : Tak, bardzo mi się podoba, ponieważ poznajemy wiele nowych osób, które dają nam motywację,wiele też podróżujemy.

 A : Tak, podoba mi się, ponieważ lubię uczyć się nowych tekstów, zawsze daję z siebie  100%, często trzeba improwizować, bardzo lubię grać w różnych przedstawieniach teatralnych.

  U : Jak długo uczą się Państwo nowej roli? Czy są na to jakieś specjalne sposoby?

 A : Mam bardzo dobrą pamięć, uczę się zwykle dwa dni, dzieląc scenariusz na pół. Na pewno pomagają mi ciągłe treningi i występy.

  Dziękujemy za rozmowę. (MŚK)

Na drodze do sukcesu

Aby osiągnąć pedagogiczny sukces współcześni nauczyciele sięgają w swej pracy po różne metody i sposoby. Jednym z nich może być skorzystanie z możliwości wprowadzenia do szkoły innowacji lub eksperymentu pedagogicznego. Warunki takiego działania określa rozporządzenie MENiS z dnia  9 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków prowadzenia działalności innowacyjnej i eksperymentalnej przez szkoły i placówki, które mówi, że innowacja jest to nowatorskie rozwiązanie programowe, organizacyjne lub metodyczne, mające na celu poprawę jakości pracy szkoły. Osiągnięcia ucznia w gimnazjum w dużej mierze oceniane są egzaminem zewnętrznym po klasie trzeciej. Rolą szkoły jest rzetelne przygotowanie go do tego sprawdzianu wiedzy i umiejętności. Co roku wyniki egzaminów poddawane są wnikliwej analizie. Wynika z niej, że największą słabością naszych uczniów jest tworzenie różnego rodzaju form wypowiedzi pisemnych. Chcąc, aby ten stan rzeczy uległ poprawie, a także mając na względzie jakość pracy swojej jako nauczyciela polonisty, a także ucznia i szkoły, zamierzam wprowadzić niniejszą innowację od września 2015 roku. Będzie ona polegała na prowadzeniu co tydzień, jednogodzinnych zajęć przez cały rok szkolny, w ramach Art. 42 KN,  na których grupa uczniów z klasy IB gimnazjum będzie tworzyć różnorodne formy wypowiedzi o praktycznym charakterze. Innowacyjność tego programu polega na tym, że uczniowie praktycznie zetkną się z sytuacją  poprzez doświadczenie, uczestnictwo w wydarzeniu, przeprowadzą jego analizę, wyciągną wnioski i na ich podstawie stworzą tekst, który zostanie zaprezentowany. Uczniowie, pracując nad zadaniem będą mieli szansę skorzystania z kamery, aparatu fotograficznego lub Internetu, rejestrując materiał do pracy, bądź prezentując już osiągnięte efekty. Na tym też polega nowum tego projektu. Dzięki tego typu pracy uczniowie będą mieli szansę stworzenia i nagrania na przykład własnej reklamy lub przygotowania scenariusza przedstawienia, a następnie zaprezentowania go publiczności. Formy wypowiedzi będą stymulowane różnymi sytuacjami, z jakimi uczniowie będą mieli do czynienia w dorosłym życiu: dokończenie scenariusza filmu, sporządzenie i zapis wywiadu, przygotowanie   i wykonanie komiksu oraz przewodnika turystycznego i itp. Do tej pory w szkole nie było tego typu zajęć, a metody aktywne, które tu proponuję nie są na ogół wykorzystywane w typowym programie nauczania, głównie ze względu na ograniczony czas na lekcji. Czymś nowym w naszej placówce, będzie również   publikowanie najlepszych prac uczniowskich na internetowej stronie szkoły oraz w gminnej gazecie „Nowinki”. Sądzę, że tego typu zadanie przypadnie uczniom do gustu i chętnie zabiorą się do pracy. Wszystkim uczestnikom życzymy powodzenia i trzymamy za nich kciuki w tym pędzie do wiedzy.

Autor innowacji pedagogicznej Monika Ślużyńska – Kowalewska